عشق را بی‌خویشتن باید شدن

مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:

طُوبي لِمَن أَخلَصَ لِلّهِ عَمَلَهُ وَعِلمَهُ وَحُبَّهُ وَ بُغضَهُ وَأَخْذَهُ وَتَرْكَهُ وَكَلامَهُ وَصَمتَهُ وَ فِعلَهُ وَ قَولَهُ.

خوشا به حال کسي که علم و عمل او، حب و بُغض او، اَخذ و تَرک او، کلام و سکوت او و کردار و گفتار او (همه) خالِصاً لِلّه و (تنها) براي خدا باشد. (تحف‌العقول، ص 86)